here lies fortune is een performance die de vorm aanneemt van een soliloquy, waarin ik visueel en fysiek vorm geef aan een reeks nieuwe gedichten rond twee hoofdelementen: klaagzang en het mannenpak. In dit project onderzoek ik de relatie tussen klaagzang en verdriet binnen ons westerse systeem, waarbij ik het mannenpak gebruik als het ultieme symbool van patriarchale macht. Aan de hand van deze motieven maak ik scènes waarin poëzie, beweging en visuele compositie samensmelten, waardoor een soort stream of consciousness ontstaat.

Ik zie dit werk als een voorbereidende ruimte voor een mogelijk einde – of misschien als een moment van rouw na het einde, waarbij ik navigeer door de vele tegenstrijdige toestanden tussen ontkenning en acceptatie. Hierbinnen ligt fortuin, ik zoek een open veld dat zowel dient als begraafplaats en als ruimte om op te graven, in een streven naar hoop.