In 1616 schreef de Engelse bisschop Godfrey Goodman dat de natuur corrupt en ziek was, en dat het niet lang meer zou duren eer het met haar gedaan was. Hij was slechts één van de vele onheilsprofeten rond het begin van de 17e eeuw die verklaarden dat de natuur op haar sterfbed lag. Ze hadden natuurlijke allemaal ongelijk: de wereld verging niet, we leven nog. Voor even, althans. Want hoe onherkenbaar de woorden van de bisschop zijn in hun religiositeit en onwetenschappelijkheid, zo herkenbaar is het sentiment dat zij uitdrukken: dat van een langzaam verval van de natuur, ziek gemaakt door de arrogantie van de mens.

Goodman speaks, een samenwerking tussen Jana De Kockere (theatermaker en onderzoeker in de Wijsbegeerte aan de UGent) en Ferre Vuye (theatermaker en performer), brengt de eeuwenoude Godfrey Goodman op scène. Goodman wordt als medium gebruikt om onze eigen verbeelding te provoceren: geloven wij stiekem ook dat de klimaatopwarming een straf is voor onze zondigheid en is het daarom dat wij haar lijken te aanvaarden zonder ons te verzetten? Zien wij misschien betekenis in de nakende catastrofe als de ultieme openbaring van wie de goeden zijn en wie de slechten? Wat is precies de verandering die wij zo graag zouden zien gebeuren in de wereld, wat is ons paradijs? Vinden we troost in de tekst van Goodman, een toevlucht in ellendige tijden die voor ons, ongelovigen, niet meer toegankelijk is? Wie zal er sterven voor onze zonden, wie belooft ons nog een wereld zonder lijden?