Als kunstenaars uit het Globale Zuiden hebben we leren overleven door ons aan te passen aan de artistieke codes die we zien en die geaccepteerd en ondersteund worden door instituten. Tegenwoordig veranderen die  paradigma’s en waarden langzaam en is er ruimte voor nieuwe perspectieven en mogelijkheden, maar het blijft uiterst belangrijk om ons artistieke erfgoed  dat zo lang onderscheid heeft gemaakt tussen ‘hoge’ en ‘lage’ kunst te blijven deconstrueren. Het onderscheid weerspiegelt in sommige contexten classistische, racistische en koloniale vooroordelen.

Een van de doelen van ons werk is om de grenzen van artistieke genres en praktijken te bevragen en te vervagen, terwijl we nieuwe mogelijkheden voor hedendaagse dans verkennen. We willen graag een intieme band creëren met het publiek, gebaseerd op menselijke warmte en entertainment, waardoor we mogelijk diegenen bereiken die van oudsher zijn uitgesloten van theaterruimtes.

Een groot deel van mijn werk bestaat uit het verzoenen van elementen en praktijken uit mijn verleden en heden om bruggen te bouwen tussen mensen, plaatsen en praktijken van horizonten. Tijdens dit onderzoek hopen we door te gaan met het verkennen en definiëren van sleutelbegrippen in mijn artistieke proces, dat zowel een werkmethode als een overlevingsstrategie is geweest voor mij en mijn naaste medewerkers.
Dit onderzoek houdt verband met de creatie van ons nieuwe stuk, La Noche de Aparición, waarin clownerie, dans, spookverhalen, horrorfilm-esthetiek en Mexicaanse folklore samenkomen.